Ten utwór bada trwałe dziedzictwo Davida Lyncha, filmowca, którego unikalny styl pozostawił niezatarty ślad w kinie. Zaczyna się od podkreślenia kluczowej sceny z Twin Peaks , ilustrując talent Lyncha do ujawnienia niepokojących prądów pod powierzchnią zwykłego życia. Ta „linchiana” jakość, mieszanka przyziemnych i surrealistycznych, jest kluczowa dla jego pracy i stała się deskryptorem sama.
Artykuł kontrastuje charakterystyczny styl Lyncha z innymi dyrektorami, zauważając, że terminy takie jak „Spielbergian” lub „Scorsese-ish” opisują określone elementy stylistyczne, podczas gdy „Lynchian” obejmuje szerszą, bardziej niepokojącą atmosferę. Podkreśla trudność kategoryzacji pracy Lyncha, podkreślając różnorodne interpretacje i reakcje, które wywołuje od widzów.
Autorzy podzielają anegdoty osobiste, w tym wspólne doświadczenie ojca i syna, oglądając Eraserhead , i omawiają nieoczekiwany sukces Twin Peaks: The Return , który przeciwstawił się konwencjonalnym oczekiwaniom i objęła idiosynkratyczną wizję Lyncha. Artykuł porusza również jego mniej udane przedsięwzięcia, takie jak Dune , i analizuje jego unikalne podejście do tworzenia filmów, które często zestawia pozornie zwykłe ustawienia surrealistycznymi i niepokojącymi elementami.
Dyskusja przechodzi następnie na piękno i kunszt w często niepokojących obrazach Lyncha, wykorzystując słonia jako przykład jego zdolności zarówno do ciemności, jak i czułości. Artykuł podkreśla daremność polegającą na starannej kategoryzacji jego pracy, jednocześnie uznając swój niepowtarzalny podpis.
Wpływ pracy Lyncha na kolejnych filmowców jest badany, powołując się na przykłady, takie jak widziałem glow telewizyjnego , homara , latarnię morską , midsommar , podąża za Silver Lake , Saltburn , Donnie Darko i Love Lies Kradanie . Te filmy, jak twierdzi artykuł, pokazują trwały i dalekosiężny wpływ stylu Lyncha „Lynchian”.
Artykuł kończy się uznawaniem Lyncha za istotną postacią reprezentującą koniec ery w tworzeniu filmów. Jego wyjątkowa zdolność do łączenia tego dziwnego, aby odkryć ukryte lęki pod powierzchnią życia codziennego, ustanowiła go jako główny wpływ na współczesny kino. Autorzy wyrażają swoją ciągłą fascynację pracą Lyncha i ich oczekiwanie na przyszłych twórców filmowych, którzy będą nadal inspirowani jego wyjątkową wizją.