Doom is al lang synoniem met de pulserende energie van metalmuziek. Alleen een fragment van zijn soundtrack of een glimp van zijn iconische demonische beelden verbindt het onmiddellijk met het genre. De visuele esthetiek van de game, compleet met vlammen, schedels en duivelse wezens, weerspiegelen de theatrale flair van een ijzeren eerste concert. Tijdens zijn 30-jarige geschiedenis is de relatie van Doom met Metal geëvolueerd in combinatie met zijn gameplay, waarbij verschillende subgenres van thrash tot moderne metalcore worden verkend, met als hoogtepunt de nieuwste aflevering, Doom: The Dark Ages, met zijn krachtige metalcore-invloeden.
Toen Doom in 1993 voor het eerst de scène raakte, werd de soundtrack sterk beïnvloed door de metalen reuzen van de late jaren 80 en vroege jaren 90. Co-maker John Romero heeft openlijk de impact van bands als Pantera en Alice in ketens erkend, duidelijk in nummers als "Untitled" voor de E3M1: Hell Keep Level, die Pantera's "Mouth of War" weergalmt. De score van de game omarmde het Thrash Metal-subgenre en haalde inspiratie uit Metallica en Anthrax, stuwde spelers door Mars 'gangen met een gevoel van urgentie dat de snelle actie van de game weerspiegelde. De tijdloze soundtrack van componist Bobby Prince, een perfect aanvulling op het onvergetelijke gunplay van Doom.
DOOM: The Dark Ages - Gameplay Screenshots
6 afbeeldingen
Al meer dan tien jaar bleef de muziek van Doom de intensiteit van zijn gameplay weerspiegelen. De afgifte van Doom 3 in 2004 betekende echter een significante verschuiving. Dit overlevingshorror-geïnspireerde spel introduceerde een langzamer, meer opzettelijk tempo, waardoor een nieuw geluid nodig was. Het hoofdthema van Doom 3 zou gemakkelijk kunnen passen op het album Sterelus van Tool, wat de griezelige sfeer van de game weerspiegelt. Hoewel Trent Reznor aanvankelijk werd overwogen voor het geluidsontwerp, was het Chris Vrenna en Clint Walsh die de score maakten en inspiratie putten uit de complexe soundscapes van Tool. Ondanks het commerciële succes, wordt het vertrek van Doom 3 uit de traditionele stijl van de serie gezien als een afwijking, die de bredere evolutie van FPS -games in de vroege jaren 2000 weerspiegelt.
Na een periode van ontwikkelingsuitdagingen keerde Doom triomfantelijk terug in 2016 met een volledige revisie. Regisseurs Marty Stratton en Hugo Martin revitaliseerden de serie en richtten het momentum van de game uit met zijn metalen wortels. Componist Mick Gordon's innovatieve gebruik van sub-bas en witte ruis creëerde een hartverscheurende soundtrack die de meedogenloze actie van de game aanvulde. De score van Doom 2016, vaak vergeleken met een speelbaar Djent -album, is gevierd als een van de meest iconische geschiedenis van videogames.
Het vervolg, Doom Eternal, uitgebracht in 2020, zag Gordon terugkeren temidden van enige controverse over de laatste mix. De soundtrack boog zich verder in het metalcore -genre, wat de muzikale trends van het tijdperk weerspiegelde en het werk van Gordon met bands als Bring Me the Horizon and Architects. De score van Doom Eternal, hoewel nog steeds zwaar, introduceerde meer elektronische elementen en lichtere momenten, waarbij de opname van het spel van platform- en puzzelsecties wordt weerspiegeld.
DOOM: The Dark Ages introduceert een nieuwe kijk op het gevecht van de serie, waardoor een soundtrack nodig is die overeenkomt met de intensiteit en veelzijdigheid. De nieuwe componisten, afwerking van beweging, putten uit zowel eerdere als heden metaalinvloeden, waarbij de seismische storingen van banden als geslagen lossen met de thrash -elementen van de originele ondergang worden gecombineerd. Het langzamere tempo van de game en de nieuwe mechanica, zoals het besturen van mechs en het rijden op draken, suggereren een soundtrack die zowel zwaar als wendbaar kan zijn.
Zoals Doom: The Dark Ages belooft voort te bouwen op de erfenis van de serie, het weerspiegelt ook de bredere evolutie van metalmuziek, het omarmen van experimenten en innovatie. Met zijn opwindende nieuwe gameplay -elementen en een soundtrack die belooft te spannen, is Doom: The Dark Ages klaar om een mijlpaal in de serie te zijn, en biedt fans mogelijk een nieuw favoriete metalalbum dat in mei kan ervaren.