"New Oblivion: Remake Looks, Remaster Gameplay"

Toen Bethesda eerder deze week de vergetelheid onthulde, was mijn opwinding voelbaar. De reis van 2006 naar Tamriel, ooit gemarkeerd door zijn eigenzinnige karakters met aardappelgezicht en de vervaagde uitgestrektheden van graslanden met lage resolutie, is nu omgezet in het meest visueel verbluffende Elder Scrolls-spel tot nu toe. Mijn verwachtingen voor remasters zijn getemperd door eerdere ervaringen - denk aan de Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered , die nauwelijks verschillen van hun Xbox 360 -tegenhangers. Dus het zien van de keizerlijke stad, een plaats die ik bijna twee decennia geleden onderzocht, nu weergegeven in Unreal Engine 5 met Ray Tracing, was ronduit verbazingwekkend. Niet alleen zijn de visuals verhoogd, maar het spel heeft ook verbeteringen in gevechten, RPG -systemen en een overvloed aan andere details. Gezien deze uitgebreide wijzigingen, vroeg ik me aanvankelijk af of Bethesda en virtuo's het project verkeerd hadden genoemd. Zou dit niet een Oblivion -remake moeten zijn in plaats van een remaster?

Het lijkt erop dat ik niet de enige was die door de terminologie verbaasd was. Veel fans hebben het een remake bestempeld, en zelfs Bruce Nesmith, de senior game -ontwerper op de originele Oblivion , merkte op: "Ik weet niet zeker dat [het woord] remaster het eigenlijk recht doet." Maar na een aantal uren met het spel te hebben doorgebracht, werd het duidelijk dat ondanks het remake-achtige uiterlijk, Oblivion Remastered fundamenteel speelt als een remaster.

De redenen waarom Oblivion eruit ziet als een remake zijn eenvoudig: Virtuo's hebben elk actief zorgvuldig opnieuw ontworpen. Elke boom, zwaard en afbrokkelende kasteel is gloednieuw en voldoet aan de hedendaagse hoge grafische normen. De game bevat nu verbluffende texturen, prachtige verlichting en een nieuw fysica -systeem dat realistisch de wereld beïnvloedt bij elke pijl- en wapenstaking. Hoewel de NPC's die je tegenkomt hetzelfde zijn als die uit 2006, zijn hun modellen volledig nagebouwd. Deze revisie is niet bedoeld om gewoon "eruit te zien zoals je je herinnert", maar om te excelleren volgens de normen van 2025, waardoor het de mooiste RPG van Bethesda Game Studios is. Als ik dit vóór de geruchten van de remaster had gezien, heb ik het misschien aangezien voor de Elder Scrolls 6 .

Naast de visuals is gevechten vernieuwd, waardoor het zwaardspeler substantieeler voelt en minder als een ballon hanteren. De derde persoon camera functioneert nu effectief met de toevoeging van een reticule. Alle menu's, van het Quest Journal tot dialoog, lockpicking en overtuiging minigames, hebben vernieuwde interfaces ontvangen. Het originele, onhandige nivelleringssysteem is vervangen door een meer intuïtieve hybride geïnspireerd door zowel Oblivion als Skyrim . En tot slot kunnen spelers sprinten. Met zulke belangrijke visuele en gameplay -verbeteringen is het verleidelijk om dit als een remake te categoriseren.

Het probleem ligt echter niet in technologie, gameplay -veranderingen of projectbereik, maar in semantiek. De gaming -industrie mist duidelijke definities voor remakes en remasters, wat leidt tot verwarring. Rockstar's "definitieve editie" remasters van de Grand Theft Auto Trilogy behouden hun PlayStation 2-tijdperk blockiness ondanks verouderde texturen en moderne verlichting. Omgekeerd beschikt de crash Bandicoot N. Sane Trilogy , ook een remaster uit, volledig nieuwe grafische activa en een moderne look. De term "remake" is nog murkier: Bluepoint's Shadow of the Colossus en Demon's Souls herbouwen hun games vanaf de grond, maar blijven trouw aan de oorspronkelijke ervaringen. Resident Evil 2 herontwerp interacties terwijl je vasthoudt aan de oorspronkelijke structuur, en Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte veranderen design, script en verhaal radicaal. Deze voorbeelden, allemaal beschouwd als remakes, delen weinig gemeen.

Traditioneel, als een spel helemaal opnieuw werd opgebouwd in een moderne motor, werd het als een remake beschouwd. Remasters werden gezien als beperkte upgrades binnen de reikwijdte van de oorspronkelijke technologie. Deze definities zijn echter verouderd. Tegenwoordig kan een remaster beter worden omschreven als een grafische revisie die het ontwerp van de originele game behoudt met kleine kwaliteit van leven verbeteringen, terwijl een remake het spel volledig opnieuw ontwerpt. Onder deze definitie, Demon's Souls en de aankomende metal uitrusting Solid: Delta zou worden beschouwd als remasters, waarbij de term "remake" wordt gereserveerd voor games die het oorspronkelijke concept echt opnieuw uitvinden.

Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het begin van de transformaties van Oblivion Remastered . Afbeelding krediet: Bethesda / virtuo's. Dus, met deze voorgestelde definities, is deze nieuwe versie van Oblivion een remake of een remaster? Na het spelen is het duidelijk dat Oblivion Remastered toepasselijk wordt genoemd. Terwijl de nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing het gloednieuw laten lijken, blijft de kern van de game geworteld in 20-jarige mechanica, bewaard in de kenmerkende stijl van Bethesda. Zoals de studio opmerkte: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."

De kenmerken van dat tijdperk zijn duidelijk. Ze worden gezien in de laadschermen die achter elke deur verschijnen, de verwarrende overtuiging -minigame die verbijsterend blijft ondanks de interface -upgrade, en de simplistische stadsontwerpen die doen denken aan theaterpodiumsets. De NPC's bewegen nog steeds met de onhandigheid van automaten en converseren met de charme van een sociaal wellustige AI. Zelfs de vernieuwde gevecht voelt zich af en toe vrijgemaakt. En natuurlijk is er de blijvende lijst van bugs en glitches, liefdevol bewaard om de eigenzinnige charme van het origineel te behouden.

Slechts een paar maanden geleden zagen we Obsidian's Avowed , die een moderne versie van enkele van de fundamentele elementen van de Elder Scrolls toonde. Zijn dynamische gevechten en verkenning beloont sterk contrast met de meer gedateerde systemen van Oblivion Remastered , met de nadruk op de plaats van de laatste als een relikwie van een vervlogen tijdperk. Toch heeft Oblivion Remastered nog veel te bieden in 2025. De magie van zijn wereld, met zijn Rohan-achtige open velden vol met mysteries, blijft boeiend. De ambitie, gezien in de dynamische goblin -oorlogen en ingewikkelde queststructuren, blijft schijnen en overtreffen de repetitieve kerkersmissies van Skyrim . De ouderwetse benadering van de game van Player Freedom voelt verfrissend in een tijdperk waarin games spelers vaak te nauw begeleiden. De fijnere details van de vergetelheid tonen echter hun leeftijd, met dialoog zonder finesse en systemen die niet elegant verbinden. Het niveauontwerp, of het nu in grotten, kastelen of de vervloekte landen van de vergetelheid is, voelt oud. Een echte remake zou deze elementen bijwerken, maar Oblivion Remastered gaat helemaal over het herbeleven van het verleden. Het blijft dus een remaster.

ANTWOORDSEE RESULTATENVIDEO Games lenen vaak terminologie van andere media. In de bioscoop zijn remakes nieuwe producties met nieuwe casts, bemanningen, scripts en sets, terwijl remasters bestaande films verbeteren om aan moderne visuele normen te voldoen. Toch blijven deze films producten van hun tijd, duidelijk in hun richting, levering en effecten. De 4K -restauraties van Jaws en de Godfather zien er ongelooflijk uit, maar zijn onmiskenbaar uit de jaren 1970. Oblivion weerspiegelt deze restauraties. Het duwt de visuele kwaliteit tot het uiterste en maakt gebruik van de flexibiliteit van videogames om zijn "buitenkant" opnieuw te maken in een nieuwe motor. Toch is het in de kern een product van de jaren 2000. Alex Murphy, uitvoerend producent bij virtuo's, beschreef het toepasselijk tijdens de onthulling: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en Unreal 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay, en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers al bijna 20 jaar van houden."

Oblivion Remastered doet zijn naam aan en mag niet worden onderschat. In plaats van erop te staan ​​dat het een remake is, zou het de standaard moeten stellen voor remasters van andere grote AAA -bedrijven. Dit is de benchmark die Mass Effect Legendary Edition had moeten bereiken, niet alleen een opgeruimde heruitgave. Dit is wat Grand Theft Auto: de trilogie had moeten zijn, in plaats van een cynische geldgreep. Er is niets cynisch aan Oblivion Remastered . Het ziet eruit als een remake gemaakt met passie, maar speelt als een remaster bewaard door toegewijde fans, en dat is precies hoe het zou moeten zijn.